قطعه ام گم شده است ، وحشت آن است که پیوسته در آغوش منیت هایم
یادی از سرخیِ سیبم نکنم....
تقدیمی به اشکان
90-09-13
مهران
امضا
ولی امشب که از سر، بر نهادم یاسِ شیرینم ، بدان کس را گدایی در بهارم خوار می گویم...
ولی روزت اگر شد همنشینی با دلی خونکرده همچون من ، کزین تقدیمیت را از زمستانِ بهاری باز می گویم...
تقدیمی به nice29
90-09-13
مهران
امضا
صدای اعتقادت را بر من ویران می کنی که شاید بپذیرم.
اما چیزی نمی شنوم ، درونم برای دفاع آماده است.
در این مدت که نبودم....
می گویند رسیدن به آرامش هدف است باید گفت آرامش تختگاه نوک کوه است آیا کوهنورد همیشه بر آن خواهد ماند ؟ بیشتر زمان زندگی او در پایه و دامنه کوه می گذرد به امید رسیدن به آرامشی اندک و دوباره نهیب دل و دلدادگی به فرازی دیگر